Διονύσης Καβαλλιεράτος, Αποπροσανατολισμένος Χορός/Παραπλανημένος Πλανήτης
ΩΔΕΙΟΝ ΗΡΩΔΟΥ ΤΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ
05.06 – 03.07 2020
Το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου συμπράττει φέτος με τον Οργανισμό Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ και από κοινού παρουσιάζουν το έργο του εικαστικού Διονύση Καβαλλιεράτου στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Συγκεκριμένα πρόκειται για την in situ εγκατάσταση γλυπτών με τίτλο Αποπροσανατολισμένος Χορός/Παραπλανημένος Πλανήτης.
Την έκθεση επιμελείται η Πολύνα Κοσμαδάκη,
ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια του Μουσείου Μπενάκη.
Σαράντα περίπου γλυπτικές ανθρωπόμορφες φιγούρες, φτιαγμένες με διάφορα υλικά και εικαστικές γλώσσες υποδέχονται με χιούμορ και προκλητική διάθεση τον θεατή στην ορχήστρα του Ωδείου. Καθένα με τη δική του ιστορία και σημειολογία – οι τίτλοι τους χαρακτηριστικοί μαρτυρούν πολλά!
Ο Διονύσης Καβαλλιεράτος απάντησε στις ερωτήσεις μας με την ίδια ευθύτητα, αμεσότητα και καυστική ειλικρίνια που χαρακτηρίζει και τα έργα του!
Ποιες σκέψεις αλλά και συναισθήματα σας δημιουργεί η εγκατάσταση των γλυπτών σας στην ορχήστρα του Ωδείου του Ηρώδου του Αττικού; Πώς χαρακτηρίζετε αυτή τη συνύπαρξη;
Τρόμος και τεράστια τιμή.
Αν και τα έργα δεν τα έφτιαχνα με προοπτική να εκτεθούν εκεί, τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν ο ιδανικός χορός για να ξεδιπλώσουν τις χορευτικές τους ικανότητες.
Οι ανορθόδοξες συνθέσεις των γλυπτών σας «κατακρεουργούν» με προκλητικότητα και χιούμορ δημοφιλείς ή κυρίαρχες ανά τους αιώνες δοξασίες, πεποιθήσεις, σύμβολα, πρότυπα, είδωλα, εικόνες…
Ποιο είναι το ισχυρότερο κίνητρο αυτής της καλλιτεχνικής πράξης;
Μια σεβάσμια ασέβεια. Να ευχαριστήσω αυτούς που καταλαβαίνουν και αγαπάω και να ενοχλήσω αυτούς που με ενοχλούν.
Αγάπη και μίσος. Βεβαια κάποιοι που δεν καταλαβαίνουν κάποιες φορές αγοράζουν έργα μου, μάλλον κάτι δεν κάνω καλά ή μήπως το κάνω πολύυυυυυ καλά…;
Πώς ερμηνεύετε την αυθόρμητη κίνηση/συμμετοχή των επισκεπτών της έκθεσης στη χορογραφία του αποπροσανατολισμένου χορού σας;
Έχει να δώσει κάτι η κίνηση των θεατών στα έργα της εγκατάστασης;
Το περιεχόμενο του χορού είναι αποπροσανατολισμένο, η διάταξη και το στήσιμό του είναι απόλυτα δομημένα. Μέσα στο Ηρώδειο ο επισκέπτης θα είναι θεατής αλλά θα νιώσει και ο ίδιος σαν να συμμετέχει σε μια παράσταση και τα γλυπτά θεατές να τον παρακολουθούν.
Έχετε επιλέξει κάποιο από τα γλυπτά της εγκατάστασης ώστε να ξεχωρίζει, να προεξάρχει και να λειτουργεί όπως ο κορυφαίος του χορού της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας;
Δεν έχω παρακολουθήσει ποτέ αρχαία ελληνική τραγωδία. Η πρωταρχική μου πρόθεση ήταν να κάνω ένα παραδοσιακό κυκλικό χορό νησιώτικο, ηπειρωτικό, ποντιακό και ούτω καθεξής από πολλούς ετερόκλητους χαρακτήρες που ο καθένας θα λέει και μια ιστορία, θα λειτουργούν όλοι μαζί και ο καθένας μόνος του, όπως είναι και ο κόσμος μας. Πήρε όμως και τη διάσταση της παράστασης με τους πρωταγωνιστές και τον χορό της. Υπάρχει για μένα και η πολιτικοκοινωνική ανάγνωση εδώ, ο μικρός χορός είναι η πλέμπα, ο λαός και οι μεγάλοι χορευτές η υψηλή κοινωνία, όλοι τους είναι αστείοι(τα γλυπτά εννοώ).
Διαλέξαμε το εμβληματικό έργο Σταμνούλες κατά κάποιο τρόπο να σύρουν τον χορό γιατί συμβολίζουν ένα ιδανικό, τη ζωή, έχουν μια δροσερή αισιοδοξία. Τελευταία φιγούρα είναι ο Πισινέλο, επίσης δροσερά αισιόδοξος αλλά ένας παρακμιακός αραχτός άνετος τύπος που ζει έναν πνευματικό θάνατο. Οι Σταμνούλες ιδρώνουν για να φέρουν το νερό από την πηγή και να γεμίσουν τις πισίνες του Πισινέλο. Αυτή είναι μια ανάγνωση, μπορεί κανείς να τα ερμηνεύσει και τελείως διαφορετικά. Η έκθεση έχει προεκτάσεις πολλές και είναι ευχάριστη για όλους , μικρούς και μεγάλους και ηλικιακά και πνευματικά.
Με ποιον από τους ετερόκλητους χαρακτήρες του χορού ταυτίζεστε περισσότερο στη συγκεκριμένη χωροχρονική συγκυρία και πώς;
Tο σωστό θα ήταν να απαντήσω “με όλους γιατί μπλα μπλα μπλα”… αλλά θα πω απλά:
Με τον Χάρο…
Διονύσης Καβαλλιεράτος
Αποπροσανατολισμένος Χορός/Παραπλανημένος Πλανήτης
ΩΔΕΙΟΝ ΗΡΩΔΟΥ ΤΟΥ ΑΤΤΊΚΟΥ ODEON OF HERODES ATTICUS
05.06 – 03.07 2020
Ο Διονύσης Καβαλλιεράτος γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα. Ζει κι εργάζεται στο Βερολίνο. Αποφοίτησε από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (2002) και ολοκλήρωσε το Radar Project (residency) στην Βενετία και την Κρακοβία (2003-2004). Η ευέλικτη καλλιτεχνική πρακτική του Καβαλλιεράτου περιλαμβάνει μικρής και μεγάλης κλίμακας γλυπτά σε ξύλο, πηλό ή σε μικτή τεχνική, καθώς και σχέδια σε μολύβι και κάρβουνο. Η εργασία του αποκαλύπτει το προσωπικό του μυθολογικό σύμπαν με αιχμηρά ειρωνικό χιούμορ. Πρόσφατες εκθέσεις του περιλαμβάνουν: Στο ίδιο ποτάμι δυο φορές: Σύγχρονη τέχνη στην Αθήνα, Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, New Museum της Νέας Υόρκης, σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη, Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα (2019), Υπνος Project, Ίδρυμα Ωνάση, Αθήνα (2016), Εκείνο που όλοι θέλουν, κανείς ποτέ δεν θα έχει, Bernier/Eliades, Αθήνα (2016), TERRAPOLIS, Οργανισμός NEON, επιμέλεια Iwona Blazwick (2015), No Country for Young Men, Bozar, Βρυξέλλες (2014), The Mediterranean Experience, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονής Τέχνης, Θεσσαλονίκη (2013), Faces, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση (2012), The son of the eagle breaks his legs, The son of the eaglewalks on his hands, Bernier/Eliades, Αθήνα (2012).