Η ελληνικής καταγωγής Αλεξάνδρα Κεχαγιόγλου, που γεννήθηκε και ζει στην Αργεντινή, κατακτάει τον κόσμο με τα απαράμιλλης ομορφιάς υφαντά-τοπία που δημιουργεί, συνδυάζοντας με μοναδικό τρόπο μία οικογενειακή παράδοση χρόνων, την ταπητουργία, με σύγχρονες και πειραματικές τεχνικές και μεθόδους εικαστικής δημιουργίας.
Γιάννης Αίσωπος, Τοπία Τουρισμού, 14η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής Βενετίας. Συνέντευξη.
Συναντήσαμε τον Εθνικό Επίτροπο της 14ης Διεθνούς Έκθεσης Biennale Αρχιτεκτονικής Βενετίας 2014, τον αρχιτέκτονα Γιάννη Αίσωπο, στο γραφείο του, σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον κτίριο σχεδιασμένο από τον ίδιο, γνωστό ως Πολυ/μονο – κατοικία. Πρόκειται για έναν έξυπνο κτιριακό τύπο στον οποίο συμβιώνουν ισότιμα και λειτουργικά οι δύο κύριοι κτιριακοί τύποι της ελληνικής πόλης, η μονοκατοικία και η πολυκατοικία.
Ο Γιάννης Αίσωπος είναι καθηγητής Αρχιτεκτονικού και Αστικού Σχεδιασμού στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών με πλούσιο και δραστήριο ακαδημαϊκό και αρχιτεκτονικό έργο και με μια συνεχή και καταξιωμένη παρουσία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Γιώτα Κότικα/ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
14.03.2015
Το έργο της Γιώτας Κότικα είναι βαθιά βιωματικό και για αυτό καθηλώνει με την αμεσότητα και την αλήθεια του. Με βασικούς άξονες τη γυνακεία ταυτότητα, το ασυνείδητο, τη μνήμη -ατομική και συλλογική- και τον χρόνο συνθέτει τις αλλόκοτες γυναικείες μορφές της, εγκλωβισμένες σε κόσμους από χρόνια στερεοτυπικούς και ασφυκτικούς.
Η σουρεαλιστική εικαστική γραφή της ενέχει το βάρος μίας κατάθεσης, μίας σιωπηλής διαμαρτυρίας για εκείνα που η γυναικεία φύση υπο-φέρει σε όλη την πορεία της ζωής της, σε κάθε ηλικία και σε κάθε σταθμό αυτής.
Η Γιώτα Κότικα με την ευκαιρία της συμμετοχής της στην ομαδική έκθεση με τίτλο “Toc Toc”, που τρέχει αυτή την περίοδο στον πολυχώρο BooArt, μίλησε στην Ελένη Ζυμαράκη Τζώρτζη.
Είναι ο καλλιτέχνης που το 2003 μετέτρεψε το turbine hall της Tate Modern σε σε ένα σαγηνευτικό άχρονο ονειρικό σκηνικό πλημμυρισμένο σε ένα πορτοκαλί φως, εγκαθιστώντας στον ψυχρό μεγάλων διαστάσεων χώρο μία ομιχλώδη ατμόσφαιρα, έναν εκτυφλωτικό ‘ήλιο’ στα χρώματα της δύσης και έναν τεράστιο καθρέφτη στην οροφή του. Η επίδραση που είχε το The Weather Project στο κοινό ήταν αυτή που ένα έργο τέχνης πρέπει να έχει: άμεσης, αδιαμεσολάβητης συγκίνησης δίχως να εμπλέκει τον θεατή σε εννοιολογικές περιπέτειες αναζητώντας το νόημα του έργου…
