Εξερεύνησα μακρινούς διαδρόμους, δωμάτια με φθαρμένους τοίχους, παράθυρα κλειστά με το λιγοστό φως να προσπαθεί να εισβάλλει στον ερειπωμένο χώρο. Υπήρχαν όμως και περιπτώσεις που ένα παράθυρο ήταν ορθάνοιχτο, μια ματιά προς τα έξω. Μια διέξοδος από τον απομονωτικό εσωτερικό χώρο… η δίοδος από μέσα προς τα έξω με οδήγησε… στην απεραντοσύνη της φύσης…

Με τα λόγια αυτά ο Χρίστος Σιμάτος εισάγει τον επισκέπτη στην νέα του δουλειά που παρουσιάζεται από τις 2 Νοεμβρίου και για έναν μήνα στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών. Αποτυπώνοντας με τον φακό του στιγμές από το μεγαλείο της φύσης μας δίνει εικόνες που καθηλώνουν, μαγεύουν και συγκινούν.

Ο Χρίστος  Σιμάτος μίλησε στο Ex_posure.

Ε.Ζ. Τι σημαίνει η φύση για εσένα; πώς θα προσδιόριζες τη σχέση σου με αυτήν;

Χ.Σ.  Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, μία πόλη που το πράσινο δεν υπάρχει στις περισσότερες γειτονιές της, γι’ αυτό και αρχικά φωτογράφιζα αστικά τοπία. Για αρκετά χρόνια αναζητούσα τα ίχνη που αφήνει η ανθρώπινη δραστηριότητα στα χαλάσματα κτιρίων, βιομηχανικών χώρων, εγκαταλελειμμένων σπιτιών. Η αναζήτηση αυτών των χώρων ορισμένες φορές με οδηγούσε έξω από την πόλη, όπως στο ερειπωμένο Ξενία της Πάρνηθας. Ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά που το επισκέφτηκα γιατί ήταν πριν από την καταστροφική φωτιά. Τότε το Ξενία βρισκόταν μέσα στο έλατο σε μια ήρεμη γαλήνη. Κοιτώντας τη θέα μέσα από τα παράθυρα του κτιρίου βίωσα το τοπίο σαν φωτογραφικό κάδρο.

Στη φύση αισθάνεσαι ένα δέος μία μεγαλοπρέπεια. Η πορεία μέσα στην φύση είναι μία εσωτερική αναζήτηση. Στο τέλος αυτής της διαδρομής βρίσκετε η εικόνα που αναζητώ.

Με την εικόνα αυτή προσπαθώ να αποτυπώσω το συναίσθημα που βίωσα αντικρίζοντας το τοπίο και να το μεταφέρω στο θεατή.

Ε.Ζ. Ο τίτλος της έκθεσης κάνει άμεση αναφορά στην ομώνυμη ταινία του Νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη Ki-duk Kim “Spring, Summer, Fall, Winter… and Spring”. Θα ήθελες να μας μιλήσεις για αυτήν την επιλογή;

Χ.Σ.  Ο τρόπος που αντιμετωπίζουν το τοπίο στην ανατολή και η σχέση του ανθρώπου με τη φύση πάντα με ενδιέφερε. Από την ταινία του Ki-Duk Kim, Spring, Summer, Fall, Winter… and Spring αυτό που θυμάμαι περισσότερο είναι ένα μικρό ξύλινο δωμάτιο επάνω σε μία πλατφόρμα να επιπλέει στο κέντρο μιας λίμνης περιστοιχισμένης από βουνά. Η έμφαση που έχει δώσει ο σκηνοθέτης στη φωτογραφία και την καταγραφή της επίδρασης που έχει η εναλλαγή των εποχών στο τοπίο όπως και το συναίσθημα του πόσο μικρός και ασήμαντος είναι ο άνθρωπος μπροστά στο μεγαλείο της φύσης με έκανε να ξανασκεφτώ τις δικές μου αναζητήσεις. Εξερευνώντας το Ελληνικό τοπίο ανακάλυψα ότι η χώρα μας κρύβει τόση ποικιλία τόπων που πάντοτε ακόμα και αν επισκέπτεσαι το ίδιο σημείο κάθε εποχή το τοπίο που θα δεις θα είναι διαφορετικό.

Ε.Ζ. Ποιο από τα μέρη που επισκέφτηκες και φωτογράφισες είχε πάνω σου τη μεγαλύτερη επίδραση; υπάρχει κάποιο στο οποίο θα ήθελες να επιστρέψεις;

Χ.Σ.  Όλα τα μέρη σε αγγίζουν το κάθε ένα με ξεχωριστό τρόπο. Μεγάλωσα στο άνυδρο Αττικό τοπίο και η εικόνα του θα με ακολουθεί πάντα, αλλά τη στιγμή που περπάτησα μέσα στα δάση της Ροδόπης και αντίκρισα τις αλλεπάλληλες σειρές βουνών, η μεγαλοπρέπεια αυτού του τοπίου με καλεί να το επισκεφτώ ξανά.

Ε.Ζ. Στη δουλειά σου γενικά απουσιάζει ο άνθρωπος τα ίχνη της δράσης του οποίου κάποιες φορές ανιχνεύονται έμμεσα από τις ανθρώπινες κατασκευές ή τα απομεινάρια αυτών. Για ποιους λόγους επιλέγεις ένα μη ανθρωποκεντρικό περιεχόμενο για τις φωτογραφίες σου;

Χ.Σ.  Πάντοτε με συγκινούσε η αρχιτεκτονική και τα έργα του ανθρώπου, παρόλα αυτά η έλλειψη ήθους και σεβασμού που βιώνουμε στην εποχή μας και η επιδημία του βανδαλισμού σε κτήρια κατοικήσιμα και μη είναι κάτι που με στενοχωρεί βαθιά. Ακόμα και όταν επισκέπτομαι ένα ερειπωμένο κτήριο μακριά από την πόλη και το βρίσκω κατεστραμμένο, αισθάνομαι ότι τα ίχνη των ανθρώπων έχουν αντικατασταθεί από έναν ανούσιο βανδαλισμό.

Ε.Ζ. Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας… ποια εποχή σου ταιριάζει καλύτερα;

Χ.Σ.  Η Άνοιξη και το Φθινόπωρο. Είναι οι εποχές που υπάρχει ο μεγαλύτερος πλούτος χρώματος αλλά κρατάνε μικρό χρονικό διάστημα. Προσπαθώ να τις βιώσω όσο περισσότερο μπορώ.

Ε.Ζ. Τι έχει να κερδίσει ή ενδεχομένως να μάθει ο άνθρωπος ερχόμενος αντιμέτωπος με την ομορφιά και το μεγαλείο της φύσης;

Χ.Σ.  Τον ίδιο του τον εαυτό. Οι πόλεις που κατασκευάσαμε μας αποξενώνουν από την φύση και την ισορροπία που υπάρχει σε αυτήν. Η ψυχοσύνθεσή μας κυριαρχείται από άγχος και στρες που καθορίζουν την καθημερινότητά μας. Το μεγαλείο της φύσης μας διδάσκει μία ισορροπία, μία αγάπη για την ζωή, ένα σεβασμό και μία ταπεινότητα στις δράσεις μας και θέλω να ελπίζω σε μία καλύτερη ζωή.

Αίθουσα Τέχνης Αθηνών, “Spring, Summer, Fall, Winter…and Spring”  https://www.facebook.com/events/1913132155603999/

Christos Simatos, https://www.christos-simatos.com/en/