Μαρία Διακοδημητρίου, Χάρτινη Πόλη, Αίθουσα Τέχνης Καπλανών 5

3 – 28 Μαρτίου 2015

Κείμενο Καταλόγου

Οι χάρτινες τρισδιάστατες αφηγήσεις της Μαρίας Διακοδημητρίου

Θα ‘θελα να βρεθώ κατακαλόκαιρο στη λαϊκή αγορά της παλιάς αθηναϊκής συνοικίας, να αγοράσω λίγα φρούτα και μετά να περιπλανηθώ /χαθώ στα στενά δρομάκια της.

Θα ‘θελα να καθίσω στο παγκάκι της χειμωνιάτικης πλατείας εκείνο το συννεφιασμένο πρωινό, δίπλα στη γυναίκα με το πράσινο παλτό και να πιω τον ζεστό καφέ μου, αγορασμένο από το καφενείο απέναντι, διαβάζοντας το βιβλίο μου.

Θα ‘θελα να βρεθώ στην ίδια πλατεία την άνοιξη και να μαζέψω αχόρταγα ήχους, μυρωδιές και χρώματα.

Θα ‘θελα να χτυπήσω μία προς μία όλες τις πόρτες των δωματίων των ψηλών κτιρίων και με κάποιο μαγικό τρόπο να τρυπώσω μέσα σε αυτά δίχως να γίνω αντιληπτή από κανέναν.

Θα ‘θελα να χαϊδέψω τον γάτο που γλυκοκοιμάται ψηλά στο ράφι ανάμεσα στα βιβλία.

Πόσα “θα ‘θελα”!

 

Σε φανταστικούς, γοητευτικούς κόσμους μας μεταφέρουν οι χάρτινες τρισδιάστατες δημιουργίες της Μαρίας Διακοδημητρίου. Έχοντας σπουδάσει την τέχνη της σκηνογραφίας κατασκευάζει ιδιόμορφες μακέτες στις οποίες όμως καταφέρνει με μοναδικό τρόπο να εμφυσήσει ζωή· δεν τις απογυμνώνει από τους πρωταγωνιστές και τις ιστορίες τους προσθέτοντας έτσι σε αυτές και την τέταρτη διάσταση, τον χρόνο.

Όλα και όλοι μοιάζουν να έχουν σταθεί για μια στιγμή – μόνο για να τα παρατηρήσουμε καλύτερα και είναι έτοιμα πάλι, με ένα έναυσμα, να συνεχίσουν αυτό που έκαναν, να ξαναβρούν τον ρυθμό τους.

Η Διακοδημητρίου, ακροβατώντας ανάμεσα στο ονειρικό και το πραγματικό, έχει μία χαρισματική ικανότητα να εμπλέκει προσωπικά τον θεατή στις εικαστικές αφηγήσεις της και σε αντίθεση με τους συγγραφείς, που παίρνουν τον αναγνώστη από το χέρι και τον καθοδηγούν μέχρι το τέλος σε συγκεκριμένες διαδρομές μέσα στους κόσμους που πλάθουν, εκείνη αφήνει τις ιστορίες της στα χέρια του θεατή: ο θεατής είναι αυτός που θα επιλέξει τις διαδρομές που θα ακολουθήσει, τους ανθρώπους που θα συναντήσει, τους ήχους που θα ακούσει, τα χρώματα που θα δει, τις στιγμές που θα ζήσει.

Ελένη Ζυμαράκη Τζώρτζη