Είμαστε φτιαγμένοι από την ύλη των ονείρων και τη μικρή ζωή μας περιζώνει ο ύπνος, λέει ο Σαίξπηρ στην Τρικυμία του. Έτσι μοιάζουν να είναι φτιαγμένοι και οι ευάλωτοι και μελαγχολικοί πρωταγωνιστές στην αέναη πόλη της Σοφίας Παπαθανάση, στην τέταρτη ατομική της έκθεση.

Πλάσματα γοητευτικά, αέρινα, ανέκφραστα, σκεφτικά, φαίνονται να ξεγλιστρούν για λίγο από τις καθημερινές τους διαδρομές, μόνο και μόνο για να κοιτάξουν τον θεατή κατάματα με ένα καθαρό, γεμάτο βλέμμα ή για να χαθούν στις δικές τους σκέψεις. Κάποιες φορές έχουν ήδη γυρίσει πίσω αφήνοντας μικρά ίχνη, τα περιγράμματα της παρουσίας ή της απουσίας τους…

Η εικαστική γλώσσα που παραπέμπει σε ονειρικές διαδρομές, η χρήση των ακρυλικών σε συνδυασμό με τα παστέλ, οι ποιητικές αναφορές στους τίτλους των έργων, η ενορχήστρωση του καμβά σαν εικονογραφημένη αφήγηση σε προδιαθέτουν για μια ανέφελη και ανώδυνη συνάντηση.

Με μια δεύτερη ανάγνωση όμως εντοπίζεις τους ήπιους παλ τόνους των χρωμάτων, τη χρήση συγκεκριμένων συμβόλων, τις εξπρεσιονιστικές πινελιές, τις μικρές ρωγμές καθώς και τις σκιές στα βλέμματα – μαρτυρίες μιας αδιόρατης απογοήτευσης, ανησυχίας, μοναξιάς, προσμονής μα και ελπίδας.

Ναι, είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων και ο εαυτός μας, εκείνος που συναντάμε στον ύπνο, διεκδικεί τη θέση που του ανήκει στη ζωή μας. Κάθε προσπάθεια να τον αγνοήσουμε είναι όχι μόνο μάταιη μα και αυτοκαταστροφική.  Η Αέναη Πόλη της Σοφίας Παπαθανάση αποτυπώνει ψηφίδες αυτού ακριβώς του εαυτού και αυτής της αλήθειας. Και το κάνει με την αφοπλιστική ειλικρίνεια και καθαρότητα ενός παιδιού. Του παιδιού που μέσα μας δεν μεγαλώνει ποτέ.

                                                                                                         Ελένη Ζυμαράκη Τζώρτζη

 

Σοφία Παπαθανάση, Αέναη Πόλη, Αίθουσα Τέχνης Αστρολάβος:

 

http://www.astrolavos.gr/astrolavos_greek/index.htm