Ex_pose: Ράνια Μπέλλου, Interview

Η τρίτη ατομική έκθεση της Ράνιας Μπέλλου με τίτλο ‘Forty Floating Moons’ εγκαινιάζεται σήμερα στην γκαλερί Kalfayan, στην Αθήνα.

Η Ράνια Μπέλλου ανήκει στη νέα γενιά Ελλήνων καλλιτεχνών που με σταθερά και ουσιαστικά βήματα εξελίσσουν τη δουλειά τους, προβάλλουν το έργο τους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και κερδίζουν σημαντικές διακρίσεις.

Πρόσφατα συμμετείχε στην ομαδική έκθεση ‘Εκ Νέου’ του ΕΜΣΤ, η οποία ξεχώρισε και παρουσίασε τη δουλειά νέων, πολλά υποσχόμενων, Ελλήνων καλλιτεχνών. Υπήρξε επίσης ανάμεσα στους τέσσερις Έλληνες καλλιτέχνες που διεκδίκησαν το Βραβείο της Νεανικής Καλλιτεχνικής Σκηνής της Μεσογείου 2014, μία πρωτοβουλία των HYam και Jean – Luc Lagardere Foundation.

Το παρελθόν, η αποτύπωση και η προσωπική διαχείρισή του στο παρόν είναι ζητήματα που επανέρχονται στο έργο της με μία νοσταλγική και συνάμα λυρική διάθεση. Το αποτέλεσμα μεταφέρει τον θεατή σε έναν κόσμο άχρονο και πολυεπίπεδο, όπου τα όρια ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό σβήνουν.

Η Ράνια Μπέλλου μίλησε στην Ελένη Ζυμαράκη Τζώρτζη λίγο πριν τα εγκαίνια της έκθεσης.

Ε.Ζ. “Forty Floating Moons” είναι ο τίτλος της τρίτης ατομικής σου έκθεσης, που εγκαινιάζεται στην Αθήνα, την Πέμπτη 3 Ιουλίου στην γκαλερί Kalfayan. Τι κρύβεται πίσω από αυτόν τον τόσο λυρικό και συνάμα αινιγματικό τίτλο;

Η έκθεση ‘Forty Floating Moons’, βασίστηκε σε υλικά θραύσματα, γράμματα και φωτογραφίες μιας ιστορίας αγάπης ενός νεαρού ζευγαριού στην Ελλάδα της δεκαετίας 1950-1960. Ο

Ο τίτλος της έκθεσης προήλθε μέσα από την αφηγηματική συνοχή των διαδοχικών εικόνων ως μια προσπάθεια αναζήτησης της ιστορίας πίσω από την αναπροσαρμογή του χρόνου όπου η χρονολογία αναστρέφεται και το παρελθόν φαίνεται πιο κοντά από το παρόν. ‘Forty Floating Moons’ είναι η μονάδα μέτρησης αυτού του αποσματικού χρόνου απ’όπου προέρχεται η ιστορία του ζευγαριού.

Ε.Ζ. Η μνήμη και η διαχείρισή της στο παρόν, κυρίως σε ατομικό επίπεδο, είναι ένα θέμα που σε απασχολεί και επανέρχεται στη δουλειά σου. Πώς προέκυψε η έμπνευση ή η ανάγκη να εμβαθύνεις, να διερευνήσεις και να αποτυπώσεις εικαστικά ένα τέτοιο θέμα;

Στα έργα μου χρησιμοποιώ ένα αποσπασματικό και σκόπιμα θρυμματισμένο “αρχείο” προσωπικών αναμνήσεων. Καθημερινά αντικείμενα και αντικείμενα ‘ιδωμένα’ μόνο μέσα από αφηγήσεις μετατρέπονται σε ενθύμια ενός παρελθόντος που πάντοτε διαφεύγει.

Η κύρια έμπνευση μου ήταν το λογοτεχνικό έργο του Μαρσέλ Προύστ και το μοντέλο της υποκειμενικής μνήμης ως αναβίωσης του παρελθόντος.

Ως συνέπεια τα έργα μου «εκβιάζουν» την αναστοχαστική επιστροφή σε «προσωπικές» αναμνήσεις. Μια τέτοια, όμως, επιστροφή δεν γίνεται να ισοδυναμεί με τη σχολαστική ανασύσταση μιας περασμένης κατάστασης, παρά μόνο με μια «ελεύθερη» περιήγηση ανάμεσα σε θολές και ασαφείς νοητές εικόνες, με την ηθελημένη –συνειδητά ή ασυνείδητα- τελικά λησμοσύνη της.

Ε.Ζ. Ποιος ο ρόλος των υλικών και των μέσων που επιλέγεις κάθε φορά σε σχέση με το περιεχόμενο, το νόημα που επιθυμείς να προσδώσεις στα έργα σου;

Τα έργα μου λαμβάνουν συχνά τη μορφή πραγματικών αντικειμένων ή υποκειμενικών αφηγήσεων που έχουν συσταθεί μέσω της παράλειψης της Ιστορίας. Αξιοποιώ την ευθραυστότητα των υλικών για να δημιουργήσω παλίμψηστα, όπως είναι για παράδειγμα τα ‘αραχνοΰφαντα’ σχέδιά μου με επάλληλα επίπεδα Ιαπωνικού χειροποίητου χαρτιού.

Ε.Ζ. Ποια είναι η σχέση της εικόνας με τον λόγο, το κείμενο, στη δουλειά σου;

Κάθε εικόνα έχει τη δική της αφήγηση. Μέσα από τον κατακερματισμό και την σύσταση – ανασύσταση εικόνων δημιουργούνται νέες αφηγήσεις. ‘Οπου υπάρχει κείμενο στα έργα μου, αυτό δίνει έναυσμα στην υποκειμενική ανάγνωση του έργου, μέσα από προσωπικές αναμνήσεις και συνειρμούς.

Ε.Ζ. Ζεις πια μόνιμα στο εξωτερικό, στο Λονδίνο. Θεωρείς πως είναι μία απαραίτητη συνθήκη για έναν νέο καλλιτέχνη η ‘φυγή’ από την Ελλάδα προκειμένου να εξελιχθεί και να διακριθεί στη δουλειά του;

Ζω και εργάζομαι στο Λονδίνο εδώ και δέκα χρόνια χωρίς να το θεωρώ ότι είναι ‘φυγή’ από την Ελλάδα. Ζούμε σε μία εποχή που η πληροφορία είναι πολύ άμεση και διαθέσιμη μέσω του διαδικτύου ανεξάρτητα από τη γεωγραφική τοποθεσία. Για έναν καλλιτέχνη, το να προωθήσει την καριέρα του ζώντας στην Ελλάδα αποτελεί εξίσου μεγάλη πρόκληση με το να την προωθήσει όταν εργάζεται στο εξωτερικό. Είναι εφικτό φυσικά, κοιτάμε κατάματα το χάος στον κόσμο και με ελπίδα δημιουργούμε προοπτικές. Η μόνη απαραίτητη συνθήκη για έναν νέο καλλιτέχνη είναι η …δουλειά.

E.Z. Τι κάνει σήμερα έναν καλλιτέχνη επιτυχημένο; το ταλέντο, οι σπουδές ή τι άλλο;

Η επιμονή, η υπομονή και η πολλή δουλειά…

Ε.Ζ. Ποιος θεωρείς πως είναι ο ιδανικός χώρος έκθεσης των έργων σου, η γκαλερί, το μουσείο ή ένας δημόσιος χώρος και γιατί;

Κάθε χώρος έιναι ιδανικός, αρκεί να υπάρχουν οι σωστές προϋποθέσεις.

E.Z. Αυτή τη στιγμή της ζωής σου νιώθεις…

Εξαντλημένη αλλά πολύ χαρούμενη! Είμαι μεταξύ των τεσσάρων φιναλίστ για το βραβείο ‘Young Mediterranean Artistic Scene Prize 2014’, ξεκινά η ατομική μου έκθεση στην Kalfayan Galleries στην Αθήνα, και ανυπομονώ να δουλέψω τους επόμενους μήνες για μία σειρά νέων project και εκθέσεων.

Ελένη Ζυμαράκη Τζώρτζη

29.06.1014