Νίκος Αγγελίδης, Συνέντευξη

Ex_posure: Νίκος Αγγελίδης / Συνέντευξη

Παρατηρώντας κανείς τους κλειστούς, εσωτερικούς ζωγραφικούς κόσμους του Νίκου Αγγελίδη νιώθει έντονα την επιθυμία να αφουγκραστεί τη σιωπή τους ή ακόμη και να τη ζήσει… να μάθει τις ιστορίες που συνθέτουν τα απίστευτης ακρίβειας και λυρισμού ονειρικά σκηνικά τους και να γνωρίσει εκείνους που τα κατοικούν.

 Είκοσι εννέα έργα – είκοσι οκτώ ζωγραφικά και μία κατασκευή – του Νίκου Αγγελίδη εκτίθενται αυτή την περίοδο και μέχρι τις 7 Μαρτίου 2016 στην Γκαλερί Σκουφά. Η επιμέλεια της έκθεσης ανήκει στην Ελισάβετ Πλέσσα, η οποία αναφέρει χαρακτηριστικά για τη ζωγραφική του Αγγελίδη στο κείμενο του κατάλογου της έκθεσης:

 Στα έργα του Νίκου Αγγελίδη τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη του. Η παραμικρή σπιθαμή της ζωγραφικής επιφάνειας είναι σφιχτοδεμένη με πινελιές που, μέσα στη γραμμική ακρίβειά τους, μοιάζουν χαραγμένες – γι’ αυτό και τα σχέδια ή τα προσχέδιά του είναι δουλεμένα με την ίδια ακριβώς εμμονή στη λεπτομέρεια…

 Οι εικόνες του Νίκου Αγγελίδη μοιάζει να αφηγούνται αναμνήσεις σιωπηλών ονείρων, ιστορίες άηχες. Η λεπτολόγος τεχνική του γίνεται το θέμα των έργων του γιατί ταυτίζεται με αυτό που θέλει να εξιστορήσει η αφήγησή του, η οποία διαφεύγει έτσι τον κίνδυνο να γίνει περιεχόμενο, αφήγηση για την αφήγηση.

 Ο Νίκος Αγγελίδης μας μίλησε για την έκθεση, για το έργο του αλλά και για την τέχνη γενικότερα.

 

Ε.Ζ. Πώς θα μιλούσατε για τη ζωγραφική σας σε έναν έφηβο ή κάποιον που δε γνωρίζει από τέχνη;

N.A. Θα του έλεγα πως προσπθώντας να εκφράσω με εικόνες τον εσωτερικό μου κόσμο, πράγμα απόλυτα αναγκαίο για εμένα, συνθέτω ό,τι χρειάζεται από τα οπιτκά ερεθίσματα που μου έκαναν εντύπωση και συγκράτησα μέσα από αναγνώσεις βιβλίων, κινηματογραφικά έργα, εικονογραφήσεις αλλά και από προσωπικά οπτικά βιώματα. Μία διαδικασία αποθησαύρισης εικόνων δημιούργησε την προσωπική μου αποθήκη από την οποία αντλώ ό,τι χρειάζομαι για τη δουλειά μου. Η διαδικασία αυτή δεν τελειώνει ποτέ, με αποτέλεσμα να έρχονται στο φως πάντα καινούρια πράγματα που εμπλουτίζουν συνεχώς την προσωπική μου μυθολογία οδηγώντας την σε ένα ονειρικό και μαγικό κόσμο.

Ωστόσο, θα με ενδιέφερε περισσότερο να τον ακούσω παρά να του μιλήσω. Όταν δεν παρεμβάλλονται οι εξειδικευμένες γνώσεις αναπτύσσεται μια αμεσότητα σε σχέση με το έργο που πραγματικά εκπλήσσει. Μπορεί να φτάσει κάποιος στην ουσία των πραγμάτων με εντυπωσιακό τρόπο χωρίς βέβαια να αποκλείσουμε πως θα ακουστούν και πράγματα αστεία ή αφελή. Θα προσπαθούσα να παρασύρω τον έφηβο ή τον ανυποψίαστο θεατή σε αφήγηση δικών τους ιστοριών με αφορμή τη ζωγραφική μου.

Ε.Ζ. Ποιο πιστεύετε πως είναι αυτό το ιδιαίτερο στοιχείο που χαρακτηρίζει τα έργα σας;

Ν.Α. Η εμμονή στη λεπτομέρεια. Την θεωρώ απαραίτητη προκειμένου να λειτουργήσει πειστικά η εικόνα και να παρασύρει τον θεατή, παράλληλα όμως και να του επισημάνει το μη πραγματικό της εικόνας που αντικρύζει αφού στο τέλος η αφήγηση αυτοαναιρείται από το συνολικό παράλογο.

Ε.Ζ. Βλέποντας κανείς τους ζωγραφικούς σας κόσμους νιώθει να θέλει να ακούσει ή και να πει ιστορίες που πηγάζουν τόσο από το κάθε σκηνικό που αναπαριστάτε όσο και από τον/τους πρωταγωνιστή/ές αυτών. Υπάρχουν αλήθεια κάποιες συγκεκριμένες ιστορίες πίσω από κάθε σας πίνακα;

Ν.Α. Αναμφίβολα υπάρχει κάποιος προσωπικός συμβολισμός, κάποιες συγκεκριμένες δικές μου σκέψεις, όμως δεν θέλω να τις φέρνω στο φως γιατί μπορούν να δοθούν διαφορετικές και εξ ίσου ενδιαφέρουσες ερμηνείες από τους θεατές που θα αποτελούν τις δικές τους αλήθειες.

Ε.Ζ. Το χιούμορ τι ρόλο παίζει στη δουλειά σας; πώς μετουσιώνεται σε στοιχείο της ζωγραφικής σας;

Ν.Α. Δεν το επιδιώκω. Αναδύεται αναπόφευκτα μέσα από την ιδιοσυγκρασία μου. Πιστεύω πως στα έργα μου λειτουργεί θετικά οδηγώντας προς την αποστασιοποιημένη ανάγνωσή τους και τα προφυλάσσει από το να ντυθούν με κάποια καταπιεστική σοβαροφάνεια.

E.Z. Ποια είναι η εικόνα που έχετε για τη σύγχρονη εικαστική σκηνή στην Ελλάδα; μπορούμε να μιλάμε για μία ανιχνεύσιμη ελληνική εικαστική ταυτότητα;

Ν.Α. Ο απόλυτος πλουραλισμός. Μία συνύπαρξη – όχι απαραίτητα ειρηνική- όλων των ρυθμών και τάσεων. Η ανίχνευση της ελληνικής εικαστικής ταυτότητας γίνεται ολοένα και πιo δύσκολη σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον ιδίως στους νεώτερους καλλιτέχνες αφού αντλούν από κοινά γνωρίσματα που προσφέρει το αστικό περιβάλλον, ο κινηματογράφος αλλά και ολόκληρη η ιστορία της τέχνης που πια είναι στα πόδια ολονών.

Ε.Ζ. Θεωρείτε πως οφείλει η τέχνη να παίρνει θέση απέναντι στα κοινωνικά ζητήματα ιδιαίτερα μάλιστα στην εποχή μας, που οι αντοχές μας δοκιμάζονται καθημερινά;

Ν.Α. Η τέχνη αναπόφευκτα θα πάρει θέση με έμμεσο ή άμεσο τρόπο αφού ο καλλιτέχνης είναι ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο μέλος της κοινωνίας. Μπορεί να λειτουργήσει καταγγελτικά ή καταπραϋντικά και βέβαια να την χαρακτηρίζει η ειλικρίνεια.

E.Z. Αν σας ζητούσα να κάνετε έναν παραλληλισμό της ζωγραφικής σας με τη λογοτεχνία με ποιον συγγραφέα θα λέγατε πως «ταιριάζετε» και γιατί;

Ν.Α. Με τον Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Με έχει βοηθήσει να αναδείξω πολλά στοιχεία της τέχνης μου, όπως την αίσθηση του παράλογου, την αποστασιοποιημένη σκέψη, τη μαγική ατμόσφαιρα και την ειρωνία. Μου έδωσε το απαραίτητο θάρρος να ακολουθήσω με πίστη αυτό που τελικά κάνω.

Ε.Ζ. Τι σας συγκινεί και τι σας εμπνέει;

Ν.Α. Τα παλιά πράγματα με τη σεμνή και απειλούμενη παρουσία τους στον σύγχρονο κόσμο. Η πατίνα που ο χρόνος έχει αφήσει επάνω τους καθώς και η νοσταλγία που αφυπνίζεται από αυτά καθώς αποτελούν τις πρώτες ψυχικές και άρα ανεξίτηλες καταγραφές.

GALLERY SKOYFA, Νίκος Αγγελίδης, http://www.skoufagallery.gr/gr/exhibitions/upcoming/33-categories-gr/upcoming/599-11-02-07-03-2016-aggelidis