Επειδή θέλω να ξέρεις…
Συχνά, παιδί, ψαχούλευα στα ξεχασμένα πράγματα των συρταριών… Ένα μεγάλο σπίτι και τα δωμάτια πολλά. Τα συρτάρια, όμως, της γιαγιάς μου είχαν τους «θησαυρούς»… Αλεξανδρινοί, Αιγυπτιώτες οι δικοί μου. Πολλά πρόλαβαν και έφεραν μαζί τους πριν από τον διωγμό. Έχτισαν το τριώροφο στην Καλλιθέα και είχα έξι διαμερίσματα και ένα μαγαζί… Καπετάνιος ο πατέρας μου και πρώτος μηχανικός ο παππούς. Θυμάμαι το σπίτι όλο γυναίκες… και οι άντρες που όλο έφευγαν και ξανάρχονταν. Ξανάρχονταν φορτωμένοι πολλά δώρα και πράγματα από διάφορα μέρη, μικρά-μεγάλα, χρήσιμα-άχρηστα, κέρματα ξένα, αλληλογραφία, καρτ ποστάλ, φωτογραφίες…
Έτσι φυλάξαμε πολλά πράγματα σε πατάρια, αποθήκες…
Πριν δύο χρόνια, το θερμοσίφωνο στο πατάρι χάλασε και έγινε η αιτία να μετακινήσουμε με τον μάστορα δυο-τρία πράγματα που τον εμπόδιζαν να εργαστεί. Μεταξύ αυτών μια κούτα, μια βαλίτσα και ένα τσαντάκι…