Μέσω της ζωγραφικής και του κολάζ η Σοφία Παπαδοπούλου υφαίνει αριστοτεχνικά ένα δίκτυο δυστοπικών κόσμων.
Είναι κόσμοι εντός μας; Είναι κόσμοι πέρα από εμάς; Είναι ψυχογραφήματα της κοινωνίας μας, της εποχής μας, του πολιτισμού μας;
Είναι μία απόπειρα χαρτογράφησης μιας πραγματικότητας απογυμνωμένης προσομοίωσεων και ψευδαισθήσεων; Είναι τα θραυσμάτα ενός πολιτισμού σε τέλμα, μιας κοσμοθεωρίας που καταρρέει;
Και οι ανθρωπόμορφες φιγούρες, που διακρίνονται άλλοτε έντονα άλλοτε ανεπαίσθητα, είναι ψηφίδες αυτών των σαγηνευτικών, περίπλοκων συμπαντικών λαβυρίνθων; Βρίσκονται παγιδευμένες μέσα σε αυτούς; Τους εμπεριέχουν; ή και τα δύο; Μήπως είναι η γενεσιουργός πηγή τους;
Ερχόμενος αντιμέτωπος με το έργο της Σοφίας Παπαδοπούλου προκαλείσαι να σκεφτείς, να αναρωτηθείς, να αμφισβητήσεις, να απορρίψεις αυτό που αντιλαμβάνεσαι ως πραγματικότητα, ως αλήθεια, μέσω των αισθήσεών και της νόησης. Τα ερωτήματα που αναδύονται σε κατακλύζουν – αυτός άλλωστε είναι και ο ρόλος του έργου τέχνης, να γεννά ερωτήματα και όχι απαντήσεις.