Ex_posure

Posts by Ελένη Ζυμαράκη

Exhibitions / Interviews

Jorge Méndez Blake, El Castillo / The Castle, 2007. Interview.

Interview: Jorge Méndez Blake, El Castillo / The Castle, 2007

The emblematic work The Castle by the Mexican artist Jorge Méndez Blake is currently on view in Athens, in Athens Concert Hall, at the exhibition After Babel curated by Anna Kafetsi. The exhibition is organized by Annex M focusing on Books/Readers/Writers to take place during Athens 2018 World Book Capital. It will last until May 18th 2019.

Having as a starting point The Castle  Jorge Méndez Blake shared some thoughts on this specific work and contemporary art in general in a short interview for Ex_posure.

Your work ‘The Castle’, (2007) is part of the group exhibition ‘After Babel’ currently presented in Athens and curated by Anna Kafetsi. ‘After Babel’ focuses on books, texts and libraries.             

 ‘The Castle’ is based on a book. What does this specific book mean to you?  

I chose this book because of two things: First the title, which refers to an architectural construction and is the only thing visible of the book, and second, the story, which is a typical Kafka´story in which an individual is fighting against a large system which he doesn’t understand and fails to recognize. In Kafka´stories the system always wins, always oppresses, always is intangible. Nevertheless, in the sculpture the meaning is more opened and the small book does make a change in the apparently solid structure, which becomes fragile with the book below.

If you were to talk to a children’s audience about you work, The Castle, what would you say?

Children are normally less complicated. They get contemporary art very fast and easy. I think if this work has a quality is that it is very direct, it doesn’t need much talking. Even if you don’t know Kafka, there’s a lecture of the overall effect. I don’t know what I would say, I would prefer to hear what children have to say about it.

Do you believe that contemporary art and words/texts are inseparably related?

Not at all. Only some works of contemporary art are text-based. There’s a misconception that contemporary art is complicated and conceptual, when it is not. But this idea is sometimes provoked by the same artists and curators which complicate things, trying to fill artificially a work with outside meanings, trying to fill a void. There’s a lot of classic painting and sculpture in contemporary art for example and it doesn’t need much explanation. But, as in classic art, the more you know about the artist and the stories that surrounds the work, the more interesting it should get. I believe that pieces of art have several layers that the viewer faces, and if the viewer has more information normally he is able to unveil more layers.

If you were to write a book what would the title and the content be? 

It would be a book of haikus.

Do you as an artist feel also a story teller? 

Yes, many times. Even though not all the works have a story, the ones that have one normally are the ones that are more appeling to me. In my work I like to be able to talk about specific works, but I try not to “explain” the works, only talk about the process and intentions, never about meanings.

What more is art capable to accomplish than words and books? 

A lot of things. Both things should be understood as different disciplines, even though they can be mixed or influenced each other. The energy of some moments in the history of literature cannot be duplicated in art, as the way art shows the world cannot be described with words.

Jorge Méndez Blake, El Castillo / The Castle, 2007

http://www.mendezblake.com/el-castillo/

After Babelhttp://www.megaron.gr/default.asp?pid=5&la=1&evID=4467 

Exhibitions / Interviews

ΜΕΤΑ ΤΗ ΒΑΒΕΛ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΤΕΧΝΗ

Συνέντευξη με την Κατερίνα Ζαχαροπούλου.

Μετά τη Βαβέλ είναι ο τίτλος της έκθεσης σύγχρονης τέχνης που παρουσιάζεται – έχοντας πάρει παράταση μέχρι τις 18 Μαΐου 2019 – αυτή τη στιγμή στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών σε επιμέλεια της Άννας Καφέτση. Πρόκειται για το δεύτερο μέρος της τριλογίας Η Άγραφη Βιβλιοθήκη με θέμα φυσικά τα βιβλία και τα κείμενα. Στην έκθεση παρουσιάζονται πάνω από εκατό έργα ζωγραφικής και γλυπτικής, εγκαταστάσεις, βιντεοεγκαταστάσεις, βιβλία καλλιτεχνών, ηχητικά και διαδικτυακά έργα, περφόμανς, από είκοσι πέντε σημαντικούς Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες.

Σε έναν πολυεπίπεδο και πολυδιάστατο χώρο, που αξιοποιείται και αναδεικνύεται αριστοτεχνικά από την επιμελήτρια, η έκθεση παραπέμπει στο Σύμπαν (που άλλοι το λένε Βιβλιοθήκη) του Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Τα έργα καταλαμβάνουν το δαιδαλώδες κτίριο του Μεγάρου Μουσικής, εισχωρούν σε κρυφούς μέχρι τώρα στο κοινό χώρους και καλούν τον επισκέπτη να τα ανακαλύψει σε μια σχεδόν μυστικιστική περιήγηση/αναζήτηση.

Η συμμετοχή μας στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της έκθεσης, η επαφή μας με το κτίριο, τα έργα, τους καλλιτέχνες και κυρίως με το εννοιολογικό νήμα που τα συνδέει – το επιμελητικό concept δηλαδή, μέσα από τη ματιά της υπεύθυνης σχεδιασμού και υλοποίησης του εκπαιδευτικού προγράμματος, της Κατερίνας Ζαχαροπούλου, στάθηκε η αφορμή για μια ενδιαφέρουσα συζήτηση μαζί της. Μια συζήτηση που εστιάζει αφενός στον ουσιώδη ρόλο που ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα δύναται να παίξει σε μία έκθεση σύγχρονης τέχνης όσον αφορά στην επαφή του κοινού -ανεξαρτήτως ηλικίας- με τη συχνά δυσπρόσιτη και αινιγματική γλώσσα της σύχρονης τέχνης και αφετέρου στην πολύτιμη εμπειρία της από τη μέχρι τώρα ενασχόλησή της με τα εκπαιδευτικά προγράμματα στη σύγχρονη τέχνη.

Continue reading …

Interviews / Texts

ΣΤΙΣ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ ΕΧΟΥΜΕ…ΘΕΜΑ!

Συνέντευξη με την Ειρήνη Βοκοτοπούλου

Τι είναι το Δίκτυο Ελληνικών Βιβλιοθηκών; και τι σχέση έχει με την Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος; Γιατί έχουμε… θέμα κάθε μήνα στις παιδικές βιβλιοθήκες; Τι δουλειά έχουν σε αυτές το παιχνίδι, τα πειράματα, οι εξερευνήσεις, οι κατασκευές, τα εικαστικά, η αρχιτεκτονική, η μουσική…; και ποιος είναι ο λόγος που τα παιδιά θέλουν πια να βρίσκονται και να περνούν όλο και περισσότερο χρόνο στις βιβλιοθήκες;

Τις απαντήσεις σε αυτά και σε άλλα βιβλιοθηκο-σχετικά ερωτήματα μας δίνει η υπεύθυνη σχεδιασμού εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Δικτύου Ελληνικών Βιβλιοθηκών της ΕΒΕ, Ειρήνη Βοκοτοπούλου[*].

Continue reading …

Exhibitions / Interviews / News

Αλεξανδρος Ιολας: Η Κληρονομια

 Συνέντευξη με τη διευθύντρια του ΜΜΣΤ, Θούλη Μισιρλόγλου

 Λίγες μόνο ώρες απομένουν για τα εγκαίνια μιας έκθεσης σημαντικής για τη Θεσσαλονίκη και το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Μιας έκθεσης-αφιέρωμα στον Αλέξανδρο Ιόλα με τίτλο «Αλέξανδρος Ιόλας: Η κληρονομιά».

Τριάντα χρόνια μετά τον θάνατο του μαικήνα της τέχνης η πόλη την οποία αγάπησε και στην οποία δώρισε 47 έργα από τη συλλογή του έρχεται έμπρακτα ως ένδειξη σεβασμού να προβάλει την αξία και το μέγεθος της προσφοράς του στην τέχνη και τους καλλιτέχνες σε διεθνές επίπεδο αλλά και να φωτίσει την πολυδιάστατη χαρισματική προσωπικότητά του.

Η διευθύντρια του ΜΜΣΤ και επιμελήτρια της έκθεσης Θούλη Μισιρλόγλου μιλά στο Ex_posure.

Continue reading …

News / Texts / Γενικά Άρθρα

INTO NATURE: OUT OF DARKNESS

INTO NATURE: OUT OF DARKNESS

Into Nature: out of Darkness is a biennial art route laid out in the ancient landscape of Drenthe showing works by eminent international artists. After the celebrated first edition of 2016 situated in the north of Drenthe, Into Nature returns in 2018. From 1 July to 16 September, visitors discover works by Adrián Villar Rojas, Heather & Ivan Morison, Olafur Eliasson and others set in the landscape of the southwest of the province.

This summer’s theme is ‘Into Nature: Out of Darkness’. Works of art set in various types of landscape, where humankind has been looking for its place in nature for thousands of years. The route starts on one of the darkest places in the Netherlands: the Holtingerveld. Another starting location is Frederiksoord, in the middle of the Koloniën van Weldadigheid (nominated for the UNESCO World Heritage List). The Huis van Weldadigheid, the Sterrenbos and the former Tuinbouwschool – where nature has taken root since it was closed – have been made available as exhibition spaces especially for Into Nature.

The team of curators led by Hans den Hartog Jager has succeeded in attracting an international mix of twenty renowned artists. Argentinian sculptor Adrián Villar recreated dozens of nests of the Hornero, a South-American songbird were placed in the Drenthe landscape. British artist duo Heather & Ivan Morison created an installation that can be booked as a place to stay the night for exhibition visitors. Iceland’s Olafur Eliasson made his mark in this upcoming edition with his radiant work of light art. HerInto Nature: Out of Darkness is an exciting art route that you simply cannot afford to miss. Hervé Youmbi created a dialogue between African funeral monuments, Aloalo, and a Neolithic Hunebed.

Hervé Youmbi talks to Ex_posure about this project.

Continue reading …

Texts / Γενικά Άρθρα

ΑΙΜΙΛΙΑ ΜΠΟΥΡΙΤΗ, ΜΕΤΑΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΑ ΑΓΡΟΤΙΚΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ

Είναι κάποιες φορές, ελάχιστες, που νιώθεις ως θεατής πως η σύγχρονη τέχνη σε αφορά… πως βρίσκεται δίπλα στον άνθρωπο, στο φυσικό περιβάλλον, στην κοινωνία, στον δημόσιο χώρο… πως δε στέκεται απέναντί σου αλαζονικά,  περιμένοντας εσύ να βρεις τον τρόπο να την προσεγγίσεις πόσο μάλλον να την αισθανθείς, να την κατανοήσεις…

Είναι κάποιες φορές, ελάχιστες, που η σύγχρονη τέχνη συγκινεί δίχως μεσολαβητές και ερμηνευτικά λεξικά… που είναι ατόφια και αληθινή.

Μία από αυτές τις φορές, τις σπάνιες, σου χαρίζει η συνάντηση με την τέχνη της Αιμιλίας Μπουρίτη.

Η Αιμιλία Μπουρίτη είναι ο άνθρωπος που διδάσκει την καλλιτεχνική πρακτική της Performance στην ΑΣΚΤ  πραγματοποιώντας από το 2010  σεμινάρια.

Το έργο της, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η ίδια, συνδυάζει την integrated performance (συνδυαστική – ολοκληρωμένη performance) και την εικαστική εγκατάσταση καθώς δρα σε τοπικά προσδιορισμένους χώρους (site specific performance).

Η Αιμιλία Μπουρίτη παρουσιάζει στο Ex_posure το εν εξελίξει project της Μεταβιομηχανικά αγροτικά μονοπάτια.

Continue reading …

Texts

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ, 2018, Μ.Ε.Τ.

Επειδή θέλω να ξέρεις…

 Συχνά, παιδί, ψαχούλευα στα ξεχασμένα πράγματα των συρταριών… Ένα μεγάλο σπίτι και τα δωμάτια πολλά. Τα συρτάρια, όμως, της γιαγιάς μου είχαν τους «θησαυρούς»… Αλεξανδρινοί, Αιγυπτιώτες οι δικοί μου. Πολλά πρόλαβαν και έφεραν μαζί τους πριν από τον διωγμό. Έχτισαν το τριώροφο στην Καλλιθέα και είχα έξι διαμερίσματα και ένα μαγαζί… Καπετάνιος ο πατέρας μου και πρώτος μηχανικός ο παππούς. Θυμάμαι το σπίτι όλο γυναίκες…  και οι άντρες που όλο έφευγαν και ξανάρχονταν. Ξανάρχονταν φορτωμένοι πολλά δώρα και πράγματα από διάφορα μέρη, μικρά-μεγάλα, χρήσιμα-άχρηστα, κέρματα ξένα, αλληλογραφία, καρτ ποστάλ, φωτογραφίες…

Έτσι φυλάξαμε πολλά πράγματα σε πατάρια, αποθήκες…

Πριν δύο χρόνια, το θερμοσίφωνο στο πατάρι χάλασε και έγινε η αιτία να μετακινήσουμε με τον μάστορα δυο-τρία πράγματα που τον εμπόδιζαν να εργαστεί. Μεταξύ αυτών μια κούτα, μια βαλίτσα και ένα τσαντάκι… Continue reading …

Exhibitions / Interviews

ΚΩΣΤΑΣ ΠΡΑΠΟΓΛΟΥ, ΚΕΛΥΦΟΣ // Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ

Το εμβληματικό κτίριο στη συμβολή των οδών Κυψέλης 46 και Παξών, που σήμερα στεγάζει το 15ο Λύκειο Κυψέλης, χτίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα. Είναι ένα οικοδόμημα με πλούσιο παρελθόν. Ιδρύθηκε ως Ιταλική Σχολή Καλογραιών του τάγματος του Αγίου Δομίνικου και συνέχισε την πορεία του στον χρόνο με διαφορετικές λειτουργίες.

Η έκθεση σύγχρονης τέχνης Κέλυφος // η πολιτική της ύπαρξης, σε σχεδιασμό και επιμέλεια του Κώστα Πράπογλου, επιχειρεί μία εικαστική ανατομία του ιστορικού αυτού κτιρίου κινητοποιώντας 21 εικαστικούς τριών γενεών. Ενεργοποιείται έτσι μία αλληλεπίδραση και ένας διάλογος που εμπλέκει το ιστορικό αυτό κτίριο με τους τωρινούς του ενοίκους – μαθητές και καθηγητές, τους επισκέπτες αλλά και τον ευρύτερο κοινωνικό ιστό μέσω των εικαστικών και του έργου τους – η ταυτότητα του οποίου είναι χωροχρονικά και εννοιολογικά προσδιορισμένη από το κτίριο, την ιστορία και τις διαφορετικές λειτουργίες του στο πέρασμα του χρόνου.

Η έκθεση Κέλυφος // η πολιτική της ύπαρξης αποτελεί την οργανική συνέχεια της έκθεσης [un]known destinations / άγνωστοι προορισμοί σε επιμέλεια του Κώστα Πράπογλου, που έλαβε χώρα το φθινόπωρο του 2017 επίσης σε ένα ιστορικό κτίριο της Κυψέλης, την πρώην οικία Ζαρίφη χτισμένη το 1924 στη διασταύρωση των οδών Επτανήσου και Άνδρου.

Στην έκθεση Κέλυφος // η πολιτική της ύπαρξης, που θα διαρκέσει μέχρι τις 24 Ιουλίου, συμμετέχουν οι εικαστικοί: Κατερίνα Αποστολίδου, Αικατερίνη Γεγησιάν, Κλειώ Γκιζελή, Απόλλωνας Γλύκας, Μπέττυ Ζέρβα, Ελένη Ζούνη, Γιάννης Θεοδωρόπουλος, Γιάννης Κονταράτος, Ελένη Λύρα, Δέσποινα Μεϊμάρογλου, Γιώργος Χ. Παλαμάρης, Ρένα Παπασπύρου, Ανδρέας Σάββα, Δημήτρης Σκουρογιάννης, Μαριάννα Στραπατσάκη, Ράνια Σχορετσανίτη, Νίκος Τρανός, Παύλος Τσάκωνας, Μαρία Ανδρομάχη Χατζηνικολάου, Ευάγγελος Χατζής, Μαίρη Χρηστέα.

Ο επιμελητής της έκθεσης δρ. Κώστας Πράπογλου μίλησε στο Ex_posure. Continue reading …

News

Art Athina 2018, Athens Conservatoire

From Thursday, June 21th until Sunday, June 24th Art Athina will be welcoming the visitors in the two basements of the Athens Conservatoire. The art fair will be inaugurated by the President of the Greek Republic, Prokopios Pavlopoulos on Wednesday June 20th, a day exclusively reserved for the previews.
This year’s Art Athina hosts 53 local and international galleries.
The program of the 23d Art Athina is organized as follows:
Main: The central section of the exhibition spreads in the two main spaces of the Athens Conservatoire, where local and international galleries present their booths.
Highlights: Young international galleries join Art Athina upon the invitation of the Artistic Director, Stamatia Dimitrakopoulos. The galleries hosted this year come from London, Porto, Athens, Paris, Antwerp, Los Angeles, Cologne and New York.

Continue reading …

Texts

ΣΟΦΙΑ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗ, ΑΕΝΑΗ ΠΟΛΗ

Είμαστε φτιαγμένοι από την ύλη των ονείρων και τη μικρή ζωή μας περιζώνει ο ύπνος, λέει ο Σαίξπηρ στην Τρικυμία του. Έτσι μοιάζουν να είναι φτιαγμένοι και οι ευάλωτοι και μελαγχολικοί πρωταγωνιστές στην αέναη πόλη της Σοφίας Παπαθανάση, στην τέταρτη ατομική της έκθεση.

Πλάσματα γοητευτικά, αέρινα, ανέκφραστα, σκεφτικά, φαίνονται να ξεγλιστρούν για λίγο από τις καθημερινές τους διαδρομές, μόνο και μόνο για να κοιτάξουν τον θεατή κατάματα με ένα καθαρό, γεμάτο βλέμμα ή για να χαθούν στις δικές τους σκέψεις. Κάποιες φορές έχουν ήδη γυρίσει πίσω αφήνοντας μικρά ίχνη, τα περιγράμματα της παρουσίας ή της απουσίας τους…

Η εικαστική γλώσσα που παραπέμπει σε ονειρικές διαδρομές, η χρήση των ακρυλικών σε συνδυασμό με τα παστέλ, οι ποιητικές αναφορές στους τίτλους των έργων, η ενορχήστρωση του καμβά σαν εικονογραφημένη αφήγηση σε προδιαθέτουν για μια ανέφελη και ανώδυνη συνάντηση.

Με μια δεύτερη ανάγνωση όμως εντοπίζεις τους ήπιους παλ τόνους των χρωμάτων, τη χρήση συγκεκριμένων συμβόλων, τις εξπρεσιονιστικές πινελιές, τις μικρές ρωγμές καθώς και τις σκιές στα βλέμματα – μαρτυρίες μιας αδιόρατης απογοήτευσης, ανησυχίας, μοναξιάς, προσμονής μα και ελπίδας.

Ναι, είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων και ο εαυτός μας, εκείνος που συναντάμε στον ύπνο, διεκδικεί τη θέση που του ανήκει στη ζωή μας. Κάθε προσπάθεια να τον αγνοήσουμε είναι όχι μόνο μάταιη μα και αυτοκαταστροφική.  Η Αέναη Πόλη της Σοφίας Παπαθανάση αποτυπώνει ψηφίδες αυτού ακριβώς του εαυτού και αυτής της αλήθειας. Και το κάνει με την αφοπλιστική ειλικρίνεια και καθαρότητα ενός παιδιού. Του παιδιού που μέσα μας δεν μεγαλώνει ποτέ.

                                                                                                         Ελένη Ζυμαράκη Τζώρτζη

 

Σοφία Παπαθανάση, Αέναη Πόλη, Αίθουσα Τέχνης Αστρολάβος:

 

http://www.astrolavos.gr/astrolavos_greek/index.htm