Συνέντευξη με την Κατερίνα Ζαχαροπούλου.
Μετά τη Βαβέλ είναι ο τίτλος της έκθεσης σύγχρονης τέχνης που παρουσιάζεται – έχοντας πάρει παράταση μέχρι τις 18 Μαΐου 2019 – αυτή τη στιγμή στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών σε επιμέλεια της Άννας Καφέτση. Πρόκειται για το δεύτερο μέρος της τριλογίας Η Άγραφη Βιβλιοθήκη με θέμα φυσικά τα βιβλία και τα κείμενα. Στην έκθεση παρουσιάζονται πάνω από εκατό έργα ζωγραφικής και γλυπτικής, εγκαταστάσεις, βιντεοεγκαταστάσεις, βιβλία καλλιτεχνών, ηχητικά και διαδικτυακά έργα, περφόμανς, από είκοσι πέντε σημαντικούς Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες.
Σε έναν πολυεπίπεδο και πολυδιάστατο χώρο, που αξιοποιείται και αναδεικνύεται αριστοτεχνικά από την επιμελήτρια, η έκθεση παραπέμπει στο Σύμπαν (που άλλοι το λένε Βιβλιοθήκη) του Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Τα έργα καταλαμβάνουν το δαιδαλώδες κτίριο του Μεγάρου Μουσικής, εισχωρούν σε κρυφούς μέχρι τώρα στο κοινό χώρους και καλούν τον επισκέπτη να τα ανακαλύψει σε μια σχεδόν μυστικιστική περιήγηση/αναζήτηση.
Η συμμετοχή μας στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της έκθεσης, η επαφή μας με το κτίριο, τα έργα, τους καλλιτέχνες και κυρίως με το εννοιολογικό νήμα που τα συνδέει – το επιμελητικό concept δηλαδή, μέσα από τη ματιά της υπεύθυνης σχεδιασμού και υλοποίησης του εκπαιδευτικού προγράμματος, της Κατερίνας Ζαχαροπούλου, στάθηκε η αφορμή για μια ενδιαφέρουσα συζήτηση μαζί της. Μια συζήτηση που εστιάζει αφενός στον ουσιώδη ρόλο που ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα δύναται να παίξει σε μία έκθεση σύγχρονης τέχνης όσον αφορά στην επαφή του κοινού -ανεξαρτήτως ηλικίας- με τη συχνά δυσπρόσιτη και αινιγματική γλώσσα της σύχρονης τέχνης και αφετέρου στην πολύτιμη εμπειρία της από τη μέχρι τώρα ενασχόλησή της με τα εκπαιδευτικά προγράμματα στη σύγχρονη τέχνη.
