Ex_pose: Jeff Koons: A Retrospective / Guggenheim Bilbao
The Guggenheim Museum hosts the biggest retrospective to date of the celebrated contemporary artist Jeff Koons. This exhibition, comprising one hundred pieces, ends up in the Biscay capital following an international tour that has taken it to the Whitney Museum in New York and the Pompidou Centre in Paris.
Ο φάρος που εδρεύει στη νησίδα Δίδυμη ή Γαϊδουρονήσι κοντά στο λιμάνι της Ερμούπολης στη Σύρο είναι ο πρώτος φάρος του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Είναι ο πιο παλιός και ταυτόχρονα ο ψηλότερος φάρος του ελληνικού φαρικού δικτύου. Κατασκευάστηκε από τη γαλλική εταιρεία φάρων και λειτούργησε για πρώτη φορά το 1834…
His transparent, floating worlds bear both the strictness and accuracy of architectural design and the fragility and delicacy of lyricism.
The Scottish artist Daniel Mullen is currently living in Amsterdam, the city where, as he says, went to study art and rediscovered his passion for architecture.
Daniel Mullen has participated in a number of exhibitions nationally and abroad.
ΑΣΚΤ, 10 -12 Ιουνίου 2015
To Όχι τώρα Μαρσέλ, τότε, εκεί, εγώ μια άλλη είναι ο τίτλος της πτυχιακής εργασίας της Αλεξάνδρας Πετρανάκη που παρουσιάζεται από 10 έως και 12 Ιουνίου 2015 στον εκθεσιακό χώρο Νίκος Κεσσανλής της Α.Σ.Κ.Τ. στα πλαίσια της έκθεσης των πτυχιακών εργασιών των τελειόφοιτων της σχολής.
Πρόκειται για μια βίντεο-εγκατάσταση μεγάλων διαστάσεων (17x7x9m) με σαφείς αναφορές στο magnum opus του Μαρσέλ Προυστ, Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο.
Μία από τις συμμετοχές που ξεχωρίσαμε από την Art Athina 2015 – η οποία ολοκληρώθηκε πρόσφατα με μεγάλη επιτυχία – είναι της Καλλιόπης Λεμού που παρουσιάστηκε στην Nitra Gallery. Αυτό που είδαμε ήταν ένα κομμάτι της νέας της δουλειάς που εκτίθεται μέχρι και τις 9 Ιουλίου στην γκαλερί της Θεσσαλονίκης και που αποτελείται από μία ταινία μικρού μήκους, μία σιδερένια σφαίρα καθώς και επιτοίχιες εγκαταστάσεις μικτών μέσων και μικρά γλυπτά.
At the center of the world είναι ο τίτλος της ενότητας αυτής στην οποία η εικαστικός τοποθετεί τη γυναίκα κυριολεκτικά και μεταφορικά στο ‘κέντρο του κόσμου’. Θέση η οποία ακούγεται προνομιακή στην ουσία όμως πρόκειται για μία διαρκή προσπάθεια ισορροπίας ανάμεσα σε αντίρροπες εσωτερικές δυνάμεις ασφάλειας/φυγής, ελευθερίας/εγκλωβισμού, αυτοπραγμάτωσης/καταπίεσης.
Είναι μία από τις πιο εντυπωσιακές εθνικές συμμετοχές της φετινής 56ης Μπιενάλε της Βενετίας. Ο λόγος για το ονειρικό ‘The key in the Ηand’, την εγκατάσταση της γιαπωνέζας Chiharu Shiota στο περίπτερο της Ιαπωνίας.
Ένας περίτεχνος ιστός φτιαγμένος από κατακόκκινο νήμα – αγαπημένο υλικό για τη Shiota – κυριαρχεί στον χώρο καλύπτοντας την οροφή και τους τοίχους. Aπό τον ιστό αυτό κρέμονται – σαν πυκνή βροχή – 50.000 κλειδιά (από τα 180.000 που συγκέντρωσε η Shiota – είχε ζητήσει μέσω του site της από ανθρώπους σε κάθε γωνιά της γης να της αποστείλουν δικά τους, χρησιμοποιημένα κλειδιά, φορτισμένα με αναμνήσεις και συναισθήματα). Κάποια άλλα βρίσκονται πάνω και μέσα στις δύο ξύλινες βάρκες που επίσης αποτελούν μέρος της εγκατάστασης. Το έργο συμπληρώνουν η φωτογραφία ενός παιδιού που στα χέρια του κρατάει κλειδιά καθώς και η βιντεοπροβολή παιδιών που μιλούν για τις αναμνήσεις που έχουν από το διάστημα πριν και αμέσως μετά τη γέννησή τους…
Curatorial Ethics – The time is right to talk about a curatorial code of ethics: where are the boundaries, what are the grey areas?
Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον συνέδριο διεξήχθη στις αρχές του μήνα στη Βιέννη, στην Kunsthalle Wien, υπό τον τίτλο ‘Curatorial Ethics’.
Με ομιλητές σημαντικά ονόματα από τον χώρο της επιμέλειας αλλά και της τέχνης γενικότερα έθεσε ένα βασικό ζήτημα: την ανάγκη για να συζητήσουμε δημόσια και να ορίσουμε έναν κώδικα δεοντολογίας σχετικά με την πράξη της επιμέλειας.
Ex_pose: Γιάννης Αδαμάκης – Ζωγραφίζοντας τις στιγμές
Τα ζωγραφικά έργα του Γιάννη Αδαμάκη μοιάζουν με σελίδες από το προσωπικό σημειωματάριο ενός παρατηρητή των στιγμών, ενός ανθρώπου που στέκεται στο απλό, στο καθημερινό, εμπνέεται από αυτό και το αποτυπώνει με την τόλμη, την ευαισθησία και το χάρισμα που έχουν οι ποιητές να μετατρέπουν το φαινομενικά ασήμαντο σε σημαντικό, το εφήμερο σε εσαεί παρόν.
Η ελληνικής καταγωγής Αλεξάνδρα Κεχαγιόγλου, που γεννήθηκε και ζει στην Αργεντινή, κατακτάει τον κόσμο με τα απαράμιλλης ομορφιάς υφαντά-τοπία που δημιουργεί, συνδυάζοντας με μοναδικό τρόπο μία οικογενειακή παράδοση χρόνων, την ταπητουργία, με σύγχρονες και πειραματικές τεχνικές και μεθόδους εικαστικής δημιουργίας.
Είναι ο καλλιτέχνης που το 2003 μετέτρεψε το turbine hall της Tate Modern σε σε ένα σαγηνευτικό άχρονο ονειρικό σκηνικό πλημμυρισμένο σε ένα πορτοκαλί φως, εγκαθιστώντας στον ψυχρό μεγάλων διαστάσεων χώρο μία ομιχλώδη ατμόσφαιρα, έναν εκτυφλωτικό ‘ήλιο’ στα χρώματα της δύσης και έναν τεράστιο καθρέφτη στην οροφή του. Η επίδραση που είχε το The Weather Project στο κοινό ήταν αυτή που ένα έργο τέχνης πρέπει να έχει: άμεσης, αδιαμεσολάβητης συγκίνησης δίχως να εμπλέκει τον θεατή σε εννοιολογικές περιπέτειες αναζητώντας το νόημα του έργου…
